Sarah heeft het niet makkelijk om Mats te volgen naar de berghut op de flank van de Dent Blanche. Hij kijkt niet naar haar om en houdt een stevig tempo aan. Maar ze houdt vol. Boven wachten een schitterende zonsondergang en een romantische nacht in een verlaten berghut. Tot ze de deur van de zeshoekige hut openen. Die zomer wordt het leven van twee dolverliefde mensen helemaal overhoopgegooid. Achttien jaar later worden ze opnieuw geconfronteerd met wat er toen gebeurde. Ze moeten terug naar de Dent Blanche. Hij is niets veranderd. Alleen draagt hij nu een bril. En is hij vijftien jaar ouder geworden. ‘Hallo,’ zegt hij. ‘Je herkent me toch, hè.’ Ik zeg niets. Ik deins achteruit, voel mijn hart tekeergaan. Ik kan niets zeggen nu. Voor de tweede keer vandaag sta ik met mijn mond vol tanden. Maar dit is anders. Ik vind geen woorden. Ik open de deur, laat hem binnenkomen en ga hem zwijgend voor tot in de keuken.
