Als je bij Faeries denkt aan zachtaardige sprookjesfiguren, dan moet ik je teleurstellen. Deze Faeries zijn sinistere, verwilderde schepsels die enkel chaos aanrichten. Chaos die je met een beetje pech je leven kan kosten.
In het rijk van de Faeries is het moment van Roibens kroning aangebroken. Kaye is van één ding zeker – haar liefde voor deze koning. Maar als ze, dronken van de Faeriewijn, hem haar liefde verklaart, stuurt hij haar op een onmogelijke queeste. Ze zal hem nooit meer kunnen zien of spreken, tenzij ze datgene kan vinden wat absoluut niet bestaat: een Faerie die een leugen kan vertellen.
Verslagen besluit Kaye naar huis te gaan en de waarheid aan haar moeder te vertellen – dat ze een wisselkind is dat jaren geleden is omgeruild voor Ellens menselijke dochter. Woedend stuurt haar moeder Kaye terug naar de Fairiewereld om het mensenkind te vinden waarmee zij is verwisseld. Maar aan het hof van de Faeries gonst het van de intriges en leugens, en al snel is Kaye wederom een pion in een veel groter complot.
Kan een enkele pixie het, in een machtsspel van listen en wapens, opnemen tegen een koninkrijk?
