In 'Ik beloof je dat het niet altijd zo'n pijn zal doen' beschrijft succesvol roman- en thrillerschrijfster Clare Mackintosh op persoonlijke en aangrijpende wijze haar verdriet en emoties na het verlies van haar zoontje. Aanvankelijk zocht ze hulp in boeken. Die vertelden haar wat ze zou moeten voelen en wanneer. Maar de waarheid, ontdekte ze, is dat er geen afgebakende stadia zijn voor rouw. Wat we nodig hebben, is tijd en begrip.
Met 18 korte statements over rouw schreef Clare het boek dat ze zelf had willen lezen en dat nu troost zal bieden aan anderen.
Clare: 'Ik ben in de veertig. Ik heb grootouders verloren, een vader, een kind. Ik heb nooit over mijn verdriet geschreven. Het voelde altijd te groot om het aan te pakken zonder het filter van fictie. In de loop der jaren is mijn verdriet van vorm veranderd, de scherpe randen zijn verzacht tot iets wat makkelijker te dragen is. Hoe? Het korte antwoord is dat wat je voelt normaal is. Het langere antwoord is dit boek.'
Naast de belofte dat het niet altijd zo'n pijn zal doen, belooft Clare je o.a.:
- ... dat je een manier zult vinden om afscheid te nemen;
- ... dat je je niet altijd zo boos, schuldig of moe zult voelen;
- ... dat je iemand zult vinden die je begrijpt;
- ... dat je weer gelukkig zult zijn;
- ... dat je het niet zult vergeten.
Één keer naar iets luisteren is niet genoeg om het te geloven, vooral niet als jouw hoofd je iets heel anders vertelt. Dit boek is opgebouwd rond een reeks beloften. Het is een gesprek, geen lezing; een verhaal over hoop, niet over verlies. Het is een boek om naar terug te keren als je pijn hebt; om aan een vriend te geven als je niet weet wat je moet zeggen. Een boek om op te pakken als je een zachte stem nodig hebt om je gezelschap te houden.
Met 18 korte statements over rouw schreef Clare het boek dat ze zelf had willen lezen en dat nu troost zal bieden aan anderen.
Clare: 'Ik ben in de veertig. Ik heb grootouders verloren, een vader, een kind. Ik heb nooit over mijn verdriet geschreven. Het voelde altijd te groot om het aan te pakken zonder het filter van fictie. In de loop der jaren is mijn verdriet van vorm veranderd, de scherpe randen zijn verzacht tot iets wat makkelijker te dragen is. Hoe? Het korte antwoord is dat wat je voelt normaal is. Het langere antwoord is dit boek.'
Naast de belofte dat het niet altijd zo'n pijn zal doen, belooft Clare je o.a.:
- ... dat je een manier zult vinden om afscheid te nemen;
- ... dat je je niet altijd zo boos, schuldig of moe zult voelen;
- ... dat je iemand zult vinden die je begrijpt;
- ... dat je weer gelukkig zult zijn;
- ... dat je het niet zult vergeten.
Één keer naar iets luisteren is niet genoeg om het te geloven, vooral niet als jouw hoofd je iets heel anders vertelt. Dit boek is opgebouwd rond een reeks beloften. Het is een gesprek, geen lezing; een verhaal over hoop, niet over verlies. Het is een boek om naar terug te keren als je pijn hebt; om aan een vriend te geven als je niet weet wat je moet zeggen. Een boek om op te pakken als je een zachte stem nodig hebt om je gezelschap te houden.
