Ingmar Heytze schreef kort na verschijning van zijn poëziebundel Het ging over rozen (2002) een lange reeks prozaminiaturen. Deze miniaturen, of beter gezegd, prozagedichten, fictieve brieffragmenten en dagboeknotities, zijn in deze uitgave bijeengebracht. Het blijken de legstukken van een scherpzinnig verhaal over een stuurloze man (Retour Afzender) en diens verhouding met zijn omgeving, waarin zich onder meer een vos, een kabouter en een filosofisch aangelegde eenhoorn bevinden - en een vrouw, de lieve Egel, die hem zomaar verliet.
In Ik ben er voor niemand laat Heytze zien dat zijn dichterlijke kwaliteiten ook tot hun recht komen in prozavorm. Zijn gevoel voor het sprekende detail, het juiste woord, het krachtigste beeld maken deze bundel tot een feest voor de Heytze-liefhebber (en wie dit nog moet worden).
In Ik ben er voor niemand laat Heytze zien dat zijn dichterlijke kwaliteiten ook tot hun recht komen in prozavorm. Zijn gevoel voor het sprekende detail, het juiste woord, het krachtigste beeld maken deze bundel tot een feest voor de Heytze-liefhebber (en wie dit nog moet worden).
