Ik ben weer velen is een poëtisch prentenboek, waarin de tekeningen van Sabien Clement in een subtiele dialoog gaan met versregels van Maud Vanhauwaert. Het boek is geschreven vanuit een ‘ik’ die terugkijkt op een verloren liefde en omhelst de vier seizoenen in een relatie. Soms ben je één met twee, soms ben je alleen met twee, soms val je uiteen alleen. En ja, soms ben je weer velen. Dit is een boek waarin je kunt dwalen, jezelf kunt verliezen en, tussen de lijnen en regels door, misschien ook weer kunt vinden.
