In zijn boek IK, dat op 11 oktober – niet toevallig die dag natuurlijk – verschijnt, draait het om afwijzing. Of beter nog: over de angst voor afwijzing. Daarom doet Leon er alles aan om te voorkomen dat zijn homoseksuele gevoelens aan het licht komen. Hij trouwt zelfs met een vrouw. Pas als hij zijn Innerlijke Kracht (IK) aanwendt om met afwijzing om te gaan, kan hij zijn ware leven gaan leiden. Een leven dat geen sprookje is – er valt nog genoeg strijd te voeren – maar waarin hij eindelijk gelukkig is.
'De zon schijnt op mijn lichaam. Ik voel me loom. Er komt rust over me. Ik ben in het hier en nu. Het geeft me de ruimte om na te denken over het verstoppertje spelen dat ik al mijn hele leven doe. Hoe lang kan ik al niet zijn wie ik ten diepste ben? Vierendertig jaar! Vermenigvuldig dat eens met driehonderdvijfenzestig, dan kom je op twaalfduizendvierhonderdtien. Zoveel dagen voel ik me al niet vrij. Zoveel dagen ben ik alleen maar met anderen bezig, of dingen aan het oplossen. Ik, die altijd mijn mond vol heb over "in actie komen". Het is tijd om stappen te gaan zetten. Eindelijk de schaamte los te laten. Als ik buitengesloten word, dan is dat maar zo. Dan missen zij iets, niet ik!'
Leon weet dat zijn verhaal aan de ene kant – helaas – niet uniek is. Er zijn veel vergelijkbare verhalen. Hij heeft daarom dit boek geschreven om herkenning te genereren. In de hoop dat het misschien de lezer helpt.
Aan de andere kant is zijn verhaal wél uniek. We leven allemaal in een ander systeem. De context van het leven is bij iedereen verschillend. Daarom is zijn en ieders verhaal het waard om verteld te worden. Leon hoopt dat zijn boek daartoe een aanzet geeft.
