In Ik schrijf u nog worden personages onder de trein geschreven, markten opgetild uit hun as en krijgen jongetjes van drie een pleister op een ketchupknie. Het grotestadsleven, het verdwalen in hoogbouw en talen, de file en verveeld televisie kijken staan tegenover het zoeken naar de tijdloze stilte in de nacht, waar de levens van voor ons zich roeren. Tussen het rumoer van het nu en de stilte van toen wordt steeds gezocht naar die ene, betekenisvolle seconde.
