Begin april 2020. De wereld wordt langzaam wakker in een nieuwe realiteit wanneer Rogier Duk plotseling onwel wordt en op de eerste hulp belandt. Hij blijkt een van de eerste ernstige coronapatiënten te zijn op een moment dat er nog vrijwel niets bekend is over het verloop van de ziekte. Duizend vragen, geen antwoorden. Elke dag bezoekt Joosje haar vader op de Intensive Care; een plek die we vooral kennen van de angstaanjagende beelden in het nieuws maar die abstract blijft tot je er geweest bent. De verpleging raadt haar aan een dagboek bij te houden, om de periode later beter te kunnen verwerken. Alles schrijft ze op: van de intieme momenten met haar vader tot de grapjes van de verpleging. Met ontroerende eerlijkheid en een ijzersterk gevoel voor detail maakt Joosje de lezer onderdeel van de meest onzekere tijd uit haar leven en laat zij zien hoe de eigenzinnige familie Duk zich door de periode vecht die zoveel Nederlanders hebben moeten doormaken. Ik zie je bij de uitgang is een liefdevol geschreven ode aan haar vader en de inzet van de zorg: onversneden, positief en recht uit het hart.
