Ze schreef over haar liefde voor mensen en voor het leven. Ze vertelde hoe ze aankeek tegen antisemitisme en tegen haat in het algemeen. Meer en meer kwam ze tot de conclusie dat ze zich niet wilde afsluiten voor de verschrikkingen om haar heen. In kamp Westerbork, waar ze een tijdlang werkte, probeerde ze zoveel mogelijk iedereen tot steun te zijn. Over het leven daar schreef ze twee lange, zeer aangrijpende brieven. Eind 1943 kwam ze om in Auschwitz-Birkenau, 29 jaar oud.
In Ik zou lang willen leven belichten Janny van der Molen en Klaas Smelik speciaal voor jongere generaties op zeer toegankelijke wijze Etty Hillesum en haar wereld.