Ze leest opnieuw zijn reactie. 'Ik hou van jou.' Haar hart slaat telkens over bij het lezen ervan. Ze scrolt naar boven en heeft nog steeds geen enkele herinnering aan het bericht dat ze hem kennelijk daarvoor had gestuurd. Ze had minstens 5 wodka Red bull op. Pure amnesia. Dronken vrouwen spreken de waarheid. Het klopt. 'Ik houd van hem, alleen het was niet de bedoeling hem dat te schrijven. Wat schieten we op met deze bekentenissen?' praat ze in het luchtledige. Hoezeer ze hem wegdrukt. Het vermijdt over hem te praten. Hoezeer ze hem ook ver weghoudt van haar ogenschijnlijke perfecte leven. Zodra ze haar ogen sluit komen de dromen. Elke nacht opnieuw gaan zijn vingers door haar haren en staren ze elkaar aan. Er gaat geen enkele nacht voorbij zonder dat ze samenzijn en elkaar aanraken. Steeds zijn er dezelfde beelden. Zelfs als ze met een andere man vrijt, wat nauwelijks voorkomt, is hij er bij in haar fantasieën. De nachten nemen haar telkens mee naar een intiem samenzijn waarin alles voelt zoals het hoort te zijn. Een gevoel dat aanhoudt totdat ze haar eerste kop koffie op heeft en zich opnieuw realiseert dat ze alleen op deze berg leeft, samen met haar kinderen. Een terrein waar ze sinds een aantal weken uitsluitend vanaf mag voor de hoognodige boodschappen. Hun werelden zijn niet verenigbaar in dit aardse bestaan. Waarschijnlijk houdt hij de hand van een andere vrouw vast. Vrijt hij met haar. 'Je moet hem vergeten.' print ze zichzelf in. Maar hoe vergeet je iemand waar je elke nacht over droomt?
