Al voor de toekenning van de Nobelprijs werd Solzjenitsyn’s schrijverschap in de gehele wereld direct erkend. Dit meesterwerk is verboden in Rusland, maar overgetypte exemplaren circuleren er in grote aantallen. Dante’s metafoor over de hel brengt Solzjenitsyn over op een ‘instituut’ in de omgeving van Moskou. Deze gevangenissen - sjarasjka’s - worden bevolkt door geleerden die allen op grond van een vage politieke aanklacht zitten opgesloten. Vergeleken met andere gevangenissen zijn de bewoners misschien wel beter af. In ieder geval krijgen ze genoeg te eten, zodat men blijvend zeker is van de resultaten van het hun opgedragen onderzoekingswerk. De geleerden zijn er voor jaren en soms levenslang opgeborgen. De hoofdpersoon is de gevangene Nershin, wiens ervaringen sterk lijken op die van de schrijver zelf.
