Op een dag verschijnt er een draak in het leven van Ona. Eerst is de draak nog klein en past hij nog in Ona’s binnenzak. Maar hij groeit snel. Zo snel dat hij alle ruimte inneemt. Letterlijk, zodat het erg moeilijk verstoppertje spelen is met zo’n draak achter je aan. Maar ook figuurlijk. Ona raakt maar niet van hem af. Ze begrijpt niet waarom net zij een draak in haar leven krijgt. Stilletjesaan leert Ona dapper het gezelschap van de draak te aanvaarden en bedenkt ze allerlei manieren om het wel leuk te hebben. Zo speel je bijvoorbeeld best verstoppertje achter een hoge kasteelmuur. Algauw merkt ze dat dat heel wat beter voelt, en dat het best wel fijn kan zijn in de schaduw van iets groots. ‘In de schaduw van een draak kunnen ijsjes nooit smelten’ is een kinderboek over verlies, verdriet en andere grote gevoelens waar kinderen mee geconfronteerd kunnen worden. Dit boek pleit niet voor wilskracht of strijdlust, maar net om het durven omarmen van tegenspoed. De kleine Ona leert de lezer omdenken en beseffen dat je zelfs met kortgewiekte vleugels best nog hoog kan vliegen.
