Guus Belinfante (1911-2000) was een vooruitstrevend jurist en een begaafd docent, populair bij zijn studenten op de Universiteit van Amsterdam. Toen hij in het protestjaar 1968 rector magnificus werd, waren de verwachtingen dan ook hooggespannen. Maar Belinfante bleek niet opgewassen tegen de rebellie die de universiteit over spoelde. De studenten bestempelden hem tot vijand, zeker na de Maagdenhuisbezetting van 1969. De gevolgen voor Belinfante waren ingrijpend. Diep weggestopte oorlogsherinneringen kwamen los. Hij zakte weg in een depressie en verliet de universiteit. Later keerde Belinfante terug in het publieke leven met een belangrijke studie over de naoorlogse berechting van collaborateurs: In plaats van Bijltjesdag.Geke van der Wal schetst het leven van een man die opgroeide in een welvarend en beschermend Joods gezin in Den Haag, wiens wereld steen voor steen afbrokkelde in de oorlogsjaren. De in de oorlog ervaren rechteloosheid zou bepalend worden voor zijn denken, maar over de oorlog zelf zweeg hij. Hij zweeg ook over de drama’s in zijn persoonlijk leven, huiverig om de kluwen van verdriet en schuldgevoelens te ontrafelen.
