Door een overzichtstentoonstelling van de fotograaf Jacob Merkelbach in het Amsterdamse Stadsarchief wordt Ezra geconfronteerd met de portretten van meerdere familieleden van zijn vader, van wie hij eerder het bestaan niet wist. Dan volgt een zoektocht naar zijn familiegeschiedenis, waarin hij volledig verstrikt raakt. En zo verdwijnt L.H. Wieners hoofdpersoon in een verleden dat hij nooit gekend heeft, maar waarmee hij hardnekkig solidair wil zijn.
In zee gaat niets verloren kan zonder meer beschouwd worden als het boek waarin Wiener doordringt tot de kern van zijn schrijverschap.