Rosita Steenbeek en haar moeder overleefden ternauwernood een ernstig auto-ongeluk. De bestuurder van de auto, een neef van Steenbeeks niet lang daarvoor overleden vader, kwam bij het ongeluk om het leven. Intensive care beschrijft in krachtige, beeldende scènes de verwarrende periode van de rouw en het moeizame lichamelijke herstel van Rosita Steenbeek en haar moeder. De twee vrouwen vinden steun bij elkaar en bij hun familie, en krabbelen langzaam op, doordat ze in alle ellende steeds oog houden voor het dierbare en voor het komische.
Steenbeeks subtiele, registrerende stijl maakt Intensive care tot een aangrijpend verhaal waarin dramatische gebeurtenissen, ontroerende herinneringen en fijnzinnige beschrijvingen elkaar afwisselen en perfect in evenwicht houden.
Rosita Steenbeek studeerde Nederlandse taal- en letterkunde. In 1985 vestigde zij zich in Italië. Zij vertaalde werk van onder anderen Alberto Moravia en Susanne Tamaro. Grote bekendheid kreeg zij met de romans De laatste vrouw (1994), Schimmenrijk (1999) en Ballets Russes (2002), en met het autobiografische Thuis in Rome (2000).
De pers over Intensive care:
'En de les die uit dit nuchtere, ingehouden en beeldend geschreven rampendagboek te trekken valt? Dat je uit een beetje geloof, een sprankje hoop en heel veel liefde zelfs in de zwartste tijden moed en troost schijnt te kunnen putten.'
elsbeth etty, nrc handelsblad
'Mooi, helder en nergens larmoyant.'
de telegraaf
'Steenbeek maakt veel indruk met dit boek, doordat ze alles uit de kast haalt wat ze als schrijfster in huis heeft, en dat is niet gering.'
limburgs dagblad
Steenbeeks subtiele, registrerende stijl maakt Intensive care tot een aangrijpend verhaal waarin dramatische gebeurtenissen, ontroerende herinneringen en fijnzinnige beschrijvingen elkaar afwisselen en perfect in evenwicht houden.
Rosita Steenbeek studeerde Nederlandse taal- en letterkunde. In 1985 vestigde zij zich in Italië. Zij vertaalde werk van onder anderen Alberto Moravia en Susanne Tamaro. Grote bekendheid kreeg zij met de romans De laatste vrouw (1994), Schimmenrijk (1999) en Ballets Russes (2002), en met het autobiografische Thuis in Rome (2000).
De pers over Intensive care:
'En de les die uit dit nuchtere, ingehouden en beeldend geschreven rampendagboek te trekken valt? Dat je uit een beetje geloof, een sprankje hoop en heel veel liefde zelfs in de zwartste tijden moed en troost schijnt te kunnen putten.'
elsbeth etty, nrc handelsblad
'Mooi, helder en nergens larmoyant.'
de telegraaf
'Steenbeek maakt veel indruk met dit boek, doordat ze alles uit de kast haalt wat ze als schrijfster in huis heeft, en dat is niet gering.'
limburgs dagblad
