Vier jaar is Hans Kloos de dichter geweest van het Amsterdamse stadsdeel Westerpark dat nu op het punt staat te verdwijnen. De Westerparkse gedichten verschenen op websites, in kranten, op plafonds en lichtkranten en klonken tot ver over de stadsdeelgrenzen in plaatsen als Zaandam, Den Haag, Groningen en Gent. Soms leken het net gewone leesgedichten, soms waren ze alleen zichtbaar als animatie op internet. In dit boek, een portret van Westerpark in gedichten, zijn nu alle teksten bijeengebracht en www.hanskloos.nl /westerparkdichter, de deelsite, heeft op de cd-rom een verbeterde versie gekregen, waarin meerdere gedichten een nieuwe gedaante aannemen, en ze bovendien allemaal zijn te beluisteren. Want zoals de dichter allerlei plekken in Westerpark een stem heeft gegeven, zo heeft een keur aan Westerparkers en buitenstadsdeligen, die op de een of andere manier bij een gedicht zijn betrokken, zijn stem verleend aan de teksten, van een jong meisje dat vaak in het park komt tot een krasse bejaarde die nog weet hoe in de oorlog een vliegtuig op zijn school is neergestort, van een bewoner van de straat waar een gruwelijke moord is gepleegd tot de laatste nazaat van Hugo de Groot. Iedereen komt voorbij, zelfs ene Hans Kloos.
