Het nieuwe jaarboek van het Ernest Claesgenootschap brengt twee populaire verhalen, een ‘van Brusselse Vlamingen’ en een ‘van ministeriële ambtenaren’: Jeroom en Benzamien (1947) en De nieuwe ambtenaar (1953). Beide spelen zich af in de twintiger jaren van deze eeuw en zijn niet het werk van de milde Ernest Claes, wel van de ironische, zelfs de sarcastische observator.
Het eerste, bijzonder populair geworden dankzij een herhaaldelijk uitgezonden tv-serie, is ondanks het komische van tal van situaties, een ‘tragisch’ verhaal, een voorbeeld van de verbeulemansing van Vlamingen die alle gevoel van eigenwaarde hebben verloren. Het tweede werkje is een persiflage van de problematische werkzaamheden der ambtenarij en van de bizarre kronkelwegen der ministeriële benoemingstribulatiën.
Met een inleiding van
prof. dr. em. August Keersmaekers en met illustraties van Leo Fabri.
Het eerste, bijzonder populair geworden dankzij een herhaaldelijk uitgezonden tv-serie, is ondanks het komische van tal van situaties, een ‘tragisch’ verhaal, een voorbeeld van de verbeulemansing van Vlamingen die alle gevoel van eigenwaarde hebben verloren. Het tweede werkje is een persiflage van de problematische werkzaamheden der ambtenarij en van de bizarre kronkelwegen der ministeriële benoemingstribulatiën.
Met een inleiding van
prof. dr. em. August Keersmaekers en met illustraties van Leo Fabri.
