Zo is liefde een ideaal dat af en toe, in een gelukzalige staat, net aangeraakt lijkt te kunnen worden en dan weer is liefde die verwarring, waarin woede is om het verloren gegane en een angstige onzekerheid over het bestaan ervan. Johannes Viator is de door liefde gekwelde persoon die de zinnelijke drift wil overwinnen om rein te worden en zijn geliefde waardig.
Een konflikt dat als een rivier steeds feller, steeds machtiger en onweerstaanbaarder wordt, maar dat eindigt in een zee van begrip; alsof het dan pas zijn ware aard begint te begrijpen.
Frederik van Eeden schreef Johannes Viator met een passie die hem zijn woorden en zinnen deden uitgroeien tot een barokke stijl die even kan verwarren, maar waarvan de gedrevenheid blijft boeien.