Nederlanders lijken net verongelijkte pubers. Ze roepen dat de regering alles verkeerd doet, maar dulden zelf geen regels. Ze vinden de overheid autoritair, maar eisen steun. Ze weten alles beter, maar schreeuwen om regie. En de schuld ligt altijd bij iemand anders.
Om hun eigen identiteit te verdedigen, ‘cancellen’ ze elkaar, verketteren ze de geschiedenis, vermoeden ze overal complotten en helpen ze steeds weer andere aansprekende individuen aan macht.
In de ‘marketingcratie’ waar de verpakking de boodschap is, gaat eigen gevoel boven alles, mogen zaken niet ingewikkeld zijn en moet alles er vooral leuk uit zien.
In het prikkelende en confronterende Kan het misschien wat zachter? vangt Daniela Hooghiemstra de huidige tijdgeest nuchter en met humor aan de hand van thema’s als feminisme, identiteitspolitiek en koningshuis.
Alles is nog niet verloren, betoogt ze. Als de vrije individuen die in de vorige eeuw zijn opgestaan, de puber in zichzelf weten te overwinnen, als ze kunnen accepteren dat ze niet het centrum van het universum vormen en aanvaarden dat onvolmaaktheid en tegenslag bij het leven horen, dan halen ze misschien de tweeëntwintigste eeuw nog wel. Voor dit boek selecteerde en bewerkte zij haar beste columns, stukken en essays uit de Volkskrant en NRC.
Om hun eigen identiteit te verdedigen, ‘cancellen’ ze elkaar, verketteren ze de geschiedenis, vermoeden ze overal complotten en helpen ze steeds weer andere aansprekende individuen aan macht.
In de ‘marketingcratie’ waar de verpakking de boodschap is, gaat eigen gevoel boven alles, mogen zaken niet ingewikkeld zijn en moet alles er vooral leuk uit zien.
In het prikkelende en confronterende Kan het misschien wat zachter? vangt Daniela Hooghiemstra de huidige tijdgeest nuchter en met humor aan de hand van thema’s als feminisme, identiteitspolitiek en koningshuis.
Alles is nog niet verloren, betoogt ze. Als de vrije individuen die in de vorige eeuw zijn opgestaan, de puber in zichzelf weten te overwinnen, als ze kunnen accepteren dat ze niet het centrum van het universum vormen en aanvaarden dat onvolmaaktheid en tegenslag bij het leven horen, dan halen ze misschien de tweeëntwintigste eeuw nog wel. Voor dit boek selecteerde en bewerkte zij haar beste columns, stukken en essays uit de Volkskrant en NRC.
