De mens staat altijd met ten minste één voet in de publieke ruimte. Dat is nooit gemakkelijk. Nu kun je geen dremepl passeren of er is wel een handleiding of zelfhulptherapie voor. Voor de etiquette aan tafel, voor assertief ondernemen, zelfs voor het organiseren van stille tochten tegen zinloos geweld liggen er protocollen klaar. Maar waarom eerst regels leren, en 'jezelf worden' voordat we de straat op kunnen? In de tijd van nieuwe normen, waarden en rituelen zouden we haast vergeten dat de meeste regels er al zijn. Wie de situatie goed 'leest' hoeft niet eerst regels te leren of een beter mens te worden om goed te kunnen handelen.
In licht filosofische beschouwingen gaat Coen Simon in KIJK DE MENS op zoek naar de verborgen regels van de dagelijkse praktijk. Door alleen maar te kijken weten we hoe we moeten dansen, rouwen, bevelen, zoenen, wildplassen, doneren, groeten, ons kleden, feesten en trouwen en hoe we moeten omgaan met een ex.
KIJK DE MENS geeft niet alleen ontnuchterende tips voor de praktijk, maar werpt ook licht op de culturele rol van schaamte, het lichaam, de openbare ruimte en het ritueel.
In licht filosofische beschouwingen gaat Coen Simon in KIJK DE MENS op zoek naar de verborgen regels van de dagelijkse praktijk. Door alleen maar te kijken weten we hoe we moeten dansen, rouwen, bevelen, zoenen, wildplassen, doneren, groeten, ons kleden, feesten en trouwen en hoe we moeten omgaan met een ex.
KIJK DE MENS geeft niet alleen ontnuchterende tips voor de praktijk, maar werpt ook licht op de culturele rol van schaamte, het lichaam, de openbare ruimte en het ritueel.
