Voor de wereldtentoonstelling in Osaka (1970) legde Eddy Posthuma de Boer het Nederland van de late jaren zestig in een honderdtal foto's vast. De opdracht was zo veel mogelijk van ons land en de bevolking te laten zien. De foto's werden op grote schermen geprojecteerd in het paviljoen van architect Jaap Bakema, een nuchtere man die, weten we uit overlevering, helemaal volschoot van wat hij te zien kreeg.
Nu, veertig jaar later, zijn de foto's nog steeds boeiend, maar wat overheerst is de verbazing hoezeer de Nederlandse samenleving in die toch betrekkelijk korte tijd is veranderd.
Remco Campert en Jan Mulder geven commentaar op de foto's. Nog eenmaal CaMu. Als geen ander weten zij het absurde te ontdekken in het gewone, en het alledaagse op een bijzondere manier te beschrijven.
Nu, veertig jaar later, zijn de foto's nog steeds boeiend, maar wat overheerst is de verbazing hoezeer de Nederlandse samenleving in die toch betrekkelijk korte tijd is veranderd.
Remco Campert en Jan Mulder geven commentaar op de foto's. Nog eenmaal CaMu. Als geen ander weten zij het absurde te ontdekken in het gewone, en het alledaagse op een bijzondere manier te beschrijven.
