In Knecht, alleen pakt Gerbrand Bakker de draad op van zijn bestaan (dat zich veelal afspeelt in de Eifel) waar hij die ruim een jaar eerder in Jasper en zijn knecht had losgelaten. De hond is dood, en hoe lastig die ook was, het leven zonder Jasper is leeg. Hij is weer alleen en raakt ook nog eens verzeild in een diepe depressie terwijl hij een roadtrip maakt naar Griekenland, door beangstigende landen als Albanië en Bosnië-Herzegovina. Tussen de pieken en dalen door tuiniert hij, verstaat hij zich met ouders en vrienden en probeert hij weer grip op zijn leven te krijgen. Hij leeft niet alleen zonder hond, ook een menselijke metgezel ontbreekt. Hoe heeft het allemaal zo ver kunnen komen? Zijn depressie weet hij – althans waar het boek eindigt – enigszins in bedwang te houden.
De aangrijpende, niet neer te leggen opvolger van Jasper en zijn Knecht. De pers over dat boek:
‘In de imposante eerlijkheid zit de kracht van Jasper en zijn knecht.’ ???? – NRC Handelsblad
‘Ik denk dat dit de beste stukken zijn die over mens & hond zijn geschreven.’ ???? – Het Parool
‘Buiten dat word je getrakteerd op dat heerlijke onmiddellijke idiosyncratische proza.’ – Marja Pruis in De Groene Amsterdammer
