De komst van de katteturk

Van haar laatste vakantie, in Turkije, kwam Takka thuis met een kat. Geen krabbebeest met vacht en nagels, maar een van porselein. Op de schoorsteenmantel maakt hij meteen een goede indruk, met zijn glanzend witte lijf bestrooid met blauwe sterren. De andere figuren staan er al jaren. Om de paar dagen worden ze opgenomen, afgestoft en teruggezet. Ze kennen elkaar door en door en hebben het redelijk vredig samen. Wie ze zijn, dat wonderlijke gezelschap uit alle streken?
Witje, een lief rolrond gipsen poesje; Jan Donderbus, de tinnen huzaar; het Ei van Krommenie, een beschilderde eierdop op een borrelglaasje; de familie Poepoek, kleine Poe op de schouders van pa-Poek, op de rug van paard-Poek - een somber drietal; en de Koperen Slang, met een gekroonde kop waarin een kaars past.
Takka verbeeldt zich soms dat ze hoort praten op de schoorsteenmantel, maar dat vertelt ze natuurlijk aan niemand. Sommige bezoekers van Takka, zoals zuster Sminia, vinden dat allegaartje op de schoorsteen geen gezicht. Ajax heeft er wel waardering voor. Ajax voelt dat die voorwerpen elk hun eigen geschiedenis hebben en misschien wel geheime krachten...
Is het toeval dat heel precies op het juiste moment de glazen bol aan het plafond op de gang kapotspringt? Het leven is vol geheimen.