De oorzaak van de vroege dood van koning Willem II (1792 – 1849) is op zijn zachtst gezegd verdacht. De koning zou tijdens een bezoek aan Tilburg ‘ernstig onwel’ zijn geworden. Zijn echtgenote, koningin Anna Paulowna werd niet toegelaten tot zijn sterfbed. Na drie dagen zou Willem zijn overleden. Nederland moest maar liefst twee weken wachten op het officiële communiqué waarin de koninklijke lijfarts de gebeurtenissen die tot zijn dood zouden hebben geleid bekend maakte. Daarin ontbraken nadere gegevens over zijn doodsoorzaak. In zijn Roman Hagois geeft, vele jaren later, de zoon van Wilhelmina’s en Emma’s particulier secretaris een expliciete beschrijving de dood van de koning. De kroonprins, de latere koning Willem III, had in dronken staat zijn vader ‘pardoes’ doodgeschoten. Wie van het paleispersoneel hierover zou praten, werd bedreigd met de ‘straffe des doods’. Naar aanleiding van deze beweringen en de berichtgeving in de jaren na de dood van Willem II, reconstrueerde Frans Peeters deze moordzaak. Opvallend veel bronnenmateriaal bleek vernietigd, ontvreemd of gekuisd. Ministers en legerleiding hebben werkelijk alles gedaan om bewijsmateriaal te laten verdwijnen, te vervalsen en getuigen de mond te snoeren. In zijn boek draagt Peeters bewijzen aan dat het officiële communiqué over de dood van de koning zeer onvolledig is en veel onwaarheden bevat. Zijn speurtocht leidde tot een reconstructie van de reis van Willem II vanuit Den Haag naar Het Loo en vervolgens, als lijk, naar Tilburg. Het alibi van de kroonprins, dat hij ten tijde van het overlijden in Groot-Brittannië verbleef, wordt minitieus weerlegd.
