In De kortste weg voert Santen een nieuwe hoeksteen aan zijn autobiografische bouwwerk toe. Hij keert terug naar zijn vroegste jeugd, waarin hij eens in Amsterdam verdwaalde omdat hij juist de kortste weg probeerde te gaan. Ook in andere opzichten dwaalt en verdwaalt de hoofdfiguur. Het boek eindigt met het fragment 'Gezichtsveldonderzoek. De verteller moet aan een nieuwe bril. Een wereld is ineengestort, de oorlog is voorbij, de herinneringen versperren het vroegere uitzicht. Alles is anders geworden. Het boek eindigt waar Santens schrijverschap begint.'
