'Daar lag J.E. Daele - auteur. Onder een graf dat in dezelfde staat van ontbinding verkeerde als zijn lichaam, als zijn boeken, als zijn naam. Deze aanblik trof mij in het hart. Wie liet zoiets gebeuren?'
In het voorjaar van 1994 bezocht Stefan Brijs het graf van de Vlaamse schrijver Jan Emiel Daele. Wat hij daarzag en beleefde, inspireerde hem tot zijn 'kruistochten'. Met een vel papier als schild en een scherpe pen als wapen ging hij op zoek naar wat er op de Vlaamse begraafplaatsen nog rest van zijn ooit roemrijke collega's. Steeds opnieuw werden woede en teleurstelling zijn deel.
Kruistochten is het verslag van deze omzwerving door het katholieke Vlaanderen, dat zijn schrijvers als rijpe zweren blijkt uit te knijpen. In acht polemische essays haalt Stefan Brijs evenzoveel verwaarloosde schrijvers weer uit de plooien van de vaderlandse geschiedenis in een ultieme poging het grafmonument op te richten dat zij nooit hebben gekregen.
In het voorjaar van 1994 bezocht Stefan Brijs het graf van de Vlaamse schrijver Jan Emiel Daele. Wat hij daarzag en beleefde, inspireerde hem tot zijn 'kruistochten'. Met een vel papier als schild en een scherpe pen als wapen ging hij op zoek naar wat er op de Vlaamse begraafplaatsen nog rest van zijn ooit roemrijke collega's. Steeds opnieuw werden woede en teleurstelling zijn deel.
Kruistochten is het verslag van deze omzwerving door het katholieke Vlaanderen, dat zijn schrijvers als rijpe zweren blijkt uit te knijpen. In acht polemische essays haalt Stefan Brijs evenzoveel verwaarloosde schrijvers weer uit de plooien van de vaderlandse geschiedenis in een ultieme poging het grafmonument op te richten dat zij nooit hebben gekregen.
