Kan de consument verantwoordelijk worden gehouden voor de problemen elders in de wereld? Die suggestie wordt wel gewekt: de winkel lijkt soms wel een stemhokje waar je kunt stemmen met je euro's. Door een Fairphone te kopen en Max Havelaar-koffie te drinken zouden we bijdragen aan een betere wereld. De aanschaf van producten zonder keurmerk zou misstanden in stand houden. In Kun je een betere wereld kopen? laat Wouter Mensink zien welke problemen deze benadering van fairtrade met zich meebrengt. Aan de hand van documentaires over wereldhandel onderzoekt Mensink alternatieve manieren om fairtrade te benaderen. Hij gebruikt het werk van onder meer Bruno Latour, Michel Foucault en Peter Sloterdijk om aan te tonen dat eerlijke handel een collectief probleem is, dat een publieke discussie vereist. Een betere wereld kunnen we niet kopen, maar de manier waarop we kopen in de wereld kunnen we wel verbeteren.
Wouter Mensink (1979) studeerde bestuurskunde aan de Universiteit Twente en filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij promoveerde aan de Universiteit Leiden op een proefschrift over het beleidsdiscours over de relatie tussen patiënt en technologie. Momenteel is hij werkzaam voor het Sociaal en Cultureel Planbureau.
