Basten leerde hoe hij zijn achterstand kon gebruiken om op voorsprong te komen, hoe afwijken van de norm uiteindelijk een verrijking bleek. Aan de hand van zijn eigen ervaringen én aanvaringen met mensen in witte jassen, leraren die hem onterecht naar een lomschool stuurden en werkgevers die nodig bijgeschoold moesten worden, schetst Basten een ontluisterend beeld van de huidige Nederlandse samenleving. Hij strijdt voor een samenleving waarin mensen met een beperking niet direct al op achterstand staan, maar een kans krijgen om te leren, om zich te ontwikkelen, om een rol te spelen – om te leven.
