Als kind neemt Peter Bolder zich voor zijn moeder nooit meer teleur te stellen. Heilig gelooft hij in haar ideaalbeeld van de liefde. Het is er één of geen. Zijn moeder blijft dan ook in zijn hoofd meekijken als hij de eerste stappen zet op het liefdespad. Geschreven in de traditie van het persoonlijke verhaal met een scherp oog voor detail, volgt de lezer de ervaringen van Peter in de tijdgeest van de jaren 80.
"In Ladders van schuim is iemand aan het woord met een vaste schrijfhand, iemand die het verhaal voor zich ziet en dat in beelden weet te vangen, dat is de indruk die ik krijg van het verhaal. [...] Prima schrijfstijl."
Jowi Schmitz (auteur/docent)