Ik leef een prima leventje hier, in de stad waar ik ben opgegroeid en waar ik eigenaar ben van de het koffietentje waar ik al werk sinds mijn zestiende. Het is allemaal heel prettig. Comfortabel. Leuk. Althans, zo lijkt het. Stiekem ben ik er wel klaar mee om alles zelf te moeten oplossen. Om alles zelf te moeten beslissen, alles zelf te moeten regelen. Ik kan wel een schouder gebruiken om op te leunen. Iemand om leuke dingen mee te doen. Iemand voor een knuffel. En ik heb al helemaal geen zin om in mijn eentje naar de trouwerij van mijn beste vriendin te gaan. Wat doe je in mijn situatie? Je schrijft je in bij een dating app en accepteert de eerste de beste uitnodiging… Daar zit je dan, in een bar. In je eentje. Alleen is het niet mijn date die aanschuift aan mijn tafeltje. Het is zijn vader. En mijn hemel, is deze man nou niet hét voorbeeld van sexy. Hij is breed, heeft indringende blauwe ogen en prachtige tattoos van zijn vingertoppen tot in zijn nek. Hij geeft me Grote Boze Wolf-vibes, maar in tegenstelling tot Roodkapje, hoop ik juist wel dat deze Wolf me met huid en haar verslindt.
