Jan Vanriet, schilder van de suggestie, dichter van de heldere melancholie
In Leegstand staan de gedichten vol kleine beelden met grote gevolgen. Jan Vanriet kijkt aandachtig hoe schoonheid of wat daarvoor moet doorgaan zichzelf onmogelijk maakt, verpietert en vervolgens een schitterende herinnering wordt. De dichter neemt vele malen afscheid in deze bundel, maar vermomt die momenten als een weerzien van gisteren.
De mensen hiernaast
op een vouwstoeltje
van de Aldi
Zone van geruchten,
oogopslag van het bitumen
naar het verre regenveld,
de autobanden
op een afdekzeil
Hun zondagse regenboog,
de driekleur op de armband
van de seingever
Ze tellen, ze kerven
één streep per vinkenslag
En volgende week misschien?
In Leegstand staan de gedichten vol kleine beelden met grote gevolgen. Jan Vanriet kijkt aandachtig hoe schoonheid of wat daarvoor moet doorgaan zichzelf onmogelijk maakt, verpietert en vervolgens een schitterende herinnering wordt. De dichter neemt vele malen afscheid in deze bundel, maar vermomt die momenten als een weerzien van gisteren.
De mensen hiernaast
op een vouwstoeltje
van de Aldi
Zone van geruchten,
oogopslag van het bitumen
naar het verre regenveld,
de autobanden
op een afdekzeil
Hun zondagse regenboog,
de driekleur op de armband
van de seingever
Ze tellen, ze kerven
één streep per vinkenslag
En volgende week misschien?
