Leopold von Saksen-Coburg-Saalfeld was een kind van zijn tijd. Een romantische adelborst die opgroeide met een roeping tot grandeur. Na het Congres van Wenen in 1815 zag Leopold een stralende toekomst aan de zijde van de Britse kroonprinses door een tragische speling van het lot aan zijn neus voorbijgaan. Nadat hij de Griekse troon had geweigerd, werd hij in 1831 ‘democratisch' tot koning der Belgen verkozen. Leopold I speelde zijn rol met verve. Voor zijn tijdgenoten in binnen- en buitenland was hij een toonbeeld van de moderne monarch.
Op basis van Leopolds persoonlijke brieven tekent Gita Deneckere het portret van een melancholische vorst die als geen ander het persoonlijke met het politieke wist te verweven. Door zijn ogen kijkt ze naar de geschiedenis van Europa in verandering.