In 1928 wordt Cornelia (Corrie) Nienhuis als Rode Kruis-verpleegster uitgezonden naar Nederlands-Indië. Haar aantekeningen, beginnend op 22 december 1941, hebben geleid tot dit dagboek op rijm, en gaan over de aanval op Pearl Harbor en de strijd en overgave van het KNIL aan het Japanse leger. Uniek is dat dit vanuit vrouwelijk perspectief en niet vanuit militair oogpunt is beschreven. Ook noemt ze de maatschappelijke verhoudingen. Corrie geeft een gedetailleerde indruk van drie en een halfjaar leven en werken in de Japanse interneringskampen Malino en Kampili op Zuid-Celebes. Haar beroep is zwaar, maar helpt haar te overleven. Het sterven van haar kinderen raakt haar diep en groot is haar angst voor bombardementen.
Publicaties over deze kampen zijn zeer schaars. Corrie’s wens in haar eigen woorden: ‘Als ik er niet meer ben, mogen mijn dagboeken geopend en gepubliceerd worden, want de wereld moet weten hoe erg het was.’
Corrie Nienhuis werd geboren op 16 maart 1897 in Loppersum. Als Rode Kruis-verpleegster werd ze in 1928 uitgezonden naar Nederlands-Indië, waar ze in diverse militaire hospitalen werkte. In 1941 belandde ze in een Japans interneringskamp waar ze drie en een half jaar leefde en werkte tot aan haar bevrijding. Daarna ging ze terug naar Groningen, waar ze op 89-jarige leeftijd stierf.
Publicaties over deze kampen zijn zeer schaars. Corrie’s wens in haar eigen woorden: ‘Als ik er niet meer ben, mogen mijn dagboeken geopend en gepubliceerd worden, want de wereld moet weten hoe erg het was.’
Corrie Nienhuis werd geboren op 16 maart 1897 in Loppersum. Als Rode Kruis-verpleegster werd ze in 1928 uitgezonden naar Nederlands-Indië, waar ze in diverse militaire hospitalen werkte. In 1941 belandde ze in een Japans interneringskamp waar ze drie en een half jaar leefde en werkte tot aan haar bevrijding. Daarna ging ze terug naar Groningen, waar ze op 89-jarige leeftijd stierf.
