Ken je dat? Op een onverwacht moment, op een plek waar honderden, zelfs duizenden mensen rondlopen, spreek je vluchtig iemand. In die enkele minuten gebeurt er niets speciaals, maar toch blijft die persoon in je hoofd dwalen. Helaas kun je er niet veel mee, eigenlijk niets. Je weet geen naam, laat staan een nummer. Hoe groot is de kans om haar weer te ontmoeten? Hoe kom ik überhaupt ooit te weten wie ze is? Wat bezielde me om haar niet achterna te gaan? Wat nog belangrijker is: waarom moet mij dit overkomen? Zo bijzonder was ze niet. Zo bijzonder dat ik aan haar blijf denken. Hoe bijzonder zou het zijn als we elkaar ooit treffen? CHARLIZE Is het onontkoombaar dat er op deze aardbol iemand rondloopt die mijn ware liefde is? Ik kan me dat nauwelijks voorstellen. Ik dacht dat ik hem had gevonden, maar het was hem niet. Verre van dat. Het gezegde ‘na regen komt zonneschijn’ wil ik eerst zien, dan pas geloven.
