Soms vond ze het verschrikkelijk en soms was ze verontwaardigd dat de mensen in de metro zo kwaad naar hen keken omdat ze gelukkig waren. ‘Ze kijken echt alsof we misdadigers zijn,’ klaagde ze. ‘We doen ze toch niets!’
‘Let niet op de mensen,’ stelde hij voor.
‘De stad in puin en nu die kou en de kapotte ramen – maar mogen we daarom niet van elkaar houden?’
‘Natuurlijk wel, we moeten het zelfs,’ antwoordde hij. ‘Trek je er niets van aan!’
Kun je na een verwoestende en verloren oorlog wel een nieuw leven opbouwen, zonder lach en zonder geluk? In Liefde en puin laat Hans Fallada ons in vijf verhalen zien dat je zelfs in erbarmelijke omstandigheden, of je nu een arme landbouwleerling bent of een colporteur ten tijde van de crisis, misschien het beste je eigen plan kunt trekken. Want we hebben alleen dit ene leven.
Het werk van Hans Fallada (1893-1947) raakt steeds de zenuw van zijn tijd. Zijn oeuvre is in vele talen verschenen en dankzij de roman Alleen in Berlijn (Cossee 2010) wereldwijd herontdekt.