Steeds als het halve maan was, droomde Claire van haar kindertijd. Ze probeerde die nachten altijd wakker te blijven, wanneer de sterren fonkelden en de maan slechts een krullende schijf was die uitdagend naar de aarde glimlachte, zoals knappe vrouwen op oude reclameborden sigaretten en citroenlimonade aanprezen. Tijdens die zomernachten schoffelde Claire bij het licht van de tuinlampjes op zonne-energie en snoeide de nachtbloeiers - de maanbloem en de engelentrompet, de nachtjasmijn en de siertabak. Ze behoorden niet tot de nalatenschap van eetbare bloemen van de Waverleys. Claire had de bloemen daar geplant. Ze kon vaak niet slapen, en dan had ze 's nachts tenminste iets te doen wanneer ze zo gespannen was dat de frustratie de zoom van haar nachtjapon verschroeide en ze met haar vingertoppen kleine brandjes veroorzaakte.
