opende haar liefde mijn hart.
Naar mijn bed, waar ze nooit geweest is,
bracht ik haar vaak.
Ik zal haar beschrijven
waar niets haar leest,
behalve het slepend verdriet.
En ik zal haar begraven in de diepte
waar alleen het zinken van het hart
bij haar kan aankomen.
Als de liefde een bloem is, dan is Rodaan Al Galidi de tuinman die zijn planten water geeft , ze tot bloei brengt en ze verslagen ziet verwelken. De beeldspraak in zijn poëzie laat je niet los. Rodaan leidt je naar een wereld waarin je met de liefde kunt praten en waarin de eenzaamheid een kamer in je huis bewoont. En dan is er nog de geliefde, die steeds aanwezig is, ook al is ze er niet. `Liever niet , antwoordt de liefde is onweerstaanbaar. Liefdeslyriek zonder genade.