Hoe is het om op je 22ste de diagnose ongeneeslijke longkanker te krijgen? Hoe beleven je partner, vriendinnen, ouders dat? En hoe is het als mensen altijd willen weten hoe het met je gaat, zelfs op het moment dat je een chemo-infuus in je arm geprikt krijgt?
Hoe is het, om tegen alle verwachtingen in, toch nog de 26 aan te tikken? Om het concert van Beyoncé vanaf een brancard te aanschouwen? En hoe is het om écht alleen nog maar te doen waar je zelf zin in hebt?
Er veranderde nogal wat, toen Eva van een gezonde, ambitieuze naar een ongeneeslijke, even ambitieuze twintiger ging. Een twintiger die heel veel dingen los heeft moeten laten, maar tegelijkertijd voller in het leven staat dan ooit. Eva vertelt in dit boek op openhartige, bij vlagen hilarische maar bovenal eigen wijze waar ze allemaal doorheen is gegaan en hoe ze dat beleefd heeft. Ook haar naasten komen aan het woord.
