Looptijd voert de lezer mee op een tocht die zowel door Hollandse duinlandschappen, Franse wijngaarden en langs Vlaamse rivieren voert als door de herinneringen en de kennis van de loper.
Tijdens het lopen heeft de geest vakantie. Gedachten kunnen vrijelijk door elkaar lopen. De hoofdpersoon van Looptijd spiegelt zich aan indianen en Grieken, zestiende-eeuwse Turkse koeriers en moderne atleten. Persoonlijke, medische, literaire, maar ook religieuze en antropologische ideeèn komen op.
De eerste mensen overleefden dankzij een uitzonderlijk vermogen tot het hardlopen van lange afstanden en een uitzonderlijk brein. Net als hardlopen hoort het verhalen vertellen tot de oudste vermogens van de mens. In Looptijd smelten die twee samen in een verrassende, eigentijdse vorm. Nuchter, lyrisch, belezen, openhartig en met ironie schreef Dirk van Weelden een romanesk dossier met zijn hardlopend lichaam als hoofdpersoon, even vanzelfsprekend als ongrijpbaar als het hardlopen zelf.'