Zo geslaagd is zijn postmoderne verkenning van de grenzen van de goede smaak, dat de auteur er letterlijk in is opgegaan. We kunnen niet meer achterhalen wie hij was (de Syrische performancekunstenaar en essayist Lucianus misschien?), en zijn roman staat te boek als niet meer dan een onsmakelijk stukje plagiaat. Hoog tijd voor een Nederlandse vertaling. Want dit is hét ‘klassieke’ boek voor deze eeuw: een eigenwijze, schokkende, afstotelijke maar uiterst leesbare voorloper van het werk van George Romero, David Lynch, Donald Barthelme en Kathy Acker.