"Als ik voor het schilderij sta, zie ik ... de dynamiek van de trefzekere hand van Appel ... Mijn gedachten keren terug van de mystieke en vertrouwde geur van olieverf naar het onderwerp; de persoon, de muze van Karel Appel, onze geliefde Machteld ... Iedereen werd aangeraakt door Appels magie en werk. In die turbulente sfeer, met woest paletmes en kwast was altijd de stille aanwezigheid te vinden in de vorm van Machteld, die - als zij niet hoefde te werken als vaste mannequin van Cristobal Balanciaga - een eiland van kalmte uitstraalde. Onverstoorbaar op de achtergrond las zij haar boeken en gaf af en toe de schilder zacht commentaar. Zij was het rustpunt in zijn bezeten leven waarin hij alles en iedereen opslokte. ... Het doek, de 'Machteld' een tastbaar werk uit mijn jeugd en van één van de meest belangrijke persoonlijkheden uit mijn leven. De vrouw die ik aanbad en die ik wilde zijn, de muze van een groots schilder." Babette Cremer-Sijmons
