Voetbalbiografie over Milko Djurovski
Al vroeg kreeg hij van z'n dorpsgenoten zijn bijnaam: Mangup Milko. Kwajongen Milko. Dat is hij altijd gebleven. De voetballer groeide op in een klein Macedonisch dorp, knokte zich met broer Bosko tussen lijmsnuivende leeftijdgenoten naar het eerste van Rode Ster Belgrado, en kwam in 1990 bij FC Groningen terecht. Hij haalde toen vanwege zijn gedrag zo'n zes keer per week de krant. Dat ging meestal niet over voetbal.
Hij rookte, dronk, gokte, was een vrouwenliefhebber, werd in verband gebracht met afpersing en goudsmokkel, stond vaker wel dan niet met de handen in de zij in het veld, maar kon fantastisch voetballen. Van Volkskrant-journalist Paul Onkenhout kreeg hij de bijnaam 'De Rookmagiër'. Djurovski introduceerde de maillot op de winderige velden van Groningen.
In 'Mangup Milko' vertelt Herman Sandman over zijn persoonlijke speurtocht naar deze voetballer ooit in Groningse dienst. Met de Servische tolk Zora Duvnjak duikt hij in zijn levensgeschiedenis en ontdekt dat het talent, anders dan zijn slordig voorkomen doet vermoeden, hem niet is komen aanwaaien. Vader Cvetko drilde zijn zoons, omdat hij een droom had. Ze zouden ooit het rood-wit van Rode Ster dragen, evenals het blauw van - toen nog - Joegoslavië.
Sandman reist ook zelf naar Belgrado. Maar al wie daar is, geen Djurovski. Zijn broer neemt de honneurs waar, praat honderduit, brengt hem in contact met oud-spelers en trainers en Ana Bekuta, de Servische Barbra Streisand. De speurtocht levert een buitengewoon leesbare en innemende voetbalbiografie op.
Herman Sandman publiceerde eerder al een columnbundel én een roman over het (amateur)voetbal, een biografie van rocker en chemicus Appie Alberts en een veelgeroemde studie over het literaire leven in Groningen na de oorlog. Zowel als journalist bij het Dagblad van het Noorden als literator toont hij een grote betrokkenheid bij zijn onderwerpen.
Al vroeg kreeg hij van z'n dorpsgenoten zijn bijnaam: Mangup Milko. Kwajongen Milko. Dat is hij altijd gebleven. De voetballer groeide op in een klein Macedonisch dorp, knokte zich met broer Bosko tussen lijmsnuivende leeftijdgenoten naar het eerste van Rode Ster Belgrado, en kwam in 1990 bij FC Groningen terecht. Hij haalde toen vanwege zijn gedrag zo'n zes keer per week de krant. Dat ging meestal niet over voetbal.
Hij rookte, dronk, gokte, was een vrouwenliefhebber, werd in verband gebracht met afpersing en goudsmokkel, stond vaker wel dan niet met de handen in de zij in het veld, maar kon fantastisch voetballen. Van Volkskrant-journalist Paul Onkenhout kreeg hij de bijnaam 'De Rookmagiër'. Djurovski introduceerde de maillot op de winderige velden van Groningen.
In 'Mangup Milko' vertelt Herman Sandman over zijn persoonlijke speurtocht naar deze voetballer ooit in Groningse dienst. Met de Servische tolk Zora Duvnjak duikt hij in zijn levensgeschiedenis en ontdekt dat het talent, anders dan zijn slordig voorkomen doet vermoeden, hem niet is komen aanwaaien. Vader Cvetko drilde zijn zoons, omdat hij een droom had. Ze zouden ooit het rood-wit van Rode Ster dragen, evenals het blauw van - toen nog - Joegoslavië.
Sandman reist ook zelf naar Belgrado. Maar al wie daar is, geen Djurovski. Zijn broer neemt de honneurs waar, praat honderduit, brengt hem in contact met oud-spelers en trainers en Ana Bekuta, de Servische Barbra Streisand. De speurtocht levert een buitengewoon leesbare en innemende voetbalbiografie op.
Herman Sandman publiceerde eerder al een columnbundel én een roman over het (amateur)voetbal, een biografie van rocker en chemicus Appie Alberts en een veelgeroemde studie over het literaire leven in Groningen na de oorlog. Zowel als journalist bij het Dagblad van het Noorden als literator toont hij een grote betrokkenheid bij zijn onderwerpen.
