Het boek dankt zijn kracht aan het bijzonder levendige, aandoenlijke liefdesverhaal en de driedubbele morele houding waarin het de lezer dwingt (medelijden-afkeer-bewondering, zonder dat de schrijver stelling neemt), maar vooral aan de stijl. Prévost schrijft snel en natuurlijk, gebruikt geen woord te veel en weet in een kort bestek een emotionele achtbaan neer te zetten.