Het is oktober. Een Nederlandse man van middelbare leeftijd loopt zijn eerste marathon in het koude en regenachtige Dublin. Het gevecht tegen vermoeidheid, pijn en de elementen maakt van de wedstrijd een helletocht. Bovendien spelen twee andere problemen onophoudelijk door zijn hoofd. De drie verhaallijnen meanderen ruim 42 kilometer door elkaar en werken toe naar een onverwachte climax.
'Na de brug begon het moeilijkste stuk. De weg liep daar acht kilometer lang omhoog, soms iets minder steil, maar altijd omhoog. Tegen de tijd dat ze het Phoenix Park naderden vielen de eerste slachtoffers al. Mensen die zich verstapt hadden of kramp hadden gekregen. Nu al. En er waren er die last kregen van een oude blessure. Toch te snel weer gaan lopen, het advies van de fysiotherapeut niet opgevolgd. Maar er waren ook altijd lopers die eigenlijk geen lopers waren. Hij had erover gelezen. Mensen die een paar dagen eerder de weddenschap waren aangegaan dat ze die marathon best konden lopen. In de praktijk was het een stuk moeilijker dan het in de pub leek. Ach, ze hadden het geprobeerd. Vanavond bij een pint was hier een mooi verhaal van te maken. Toch had het iets triests, mensen die tegen de stroom in over het trottoir terug liepen naar de stad. En ze keken op zijn minst beschaamd, maar vaak ronduit ongelukkig. Geen teleurstelling erger dan teleurstelling in jezelf.'
Theo Engelen is historicus en als hoogleraar verbonden aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij schreef een veertiental jeugdboeken. Dit is zijn eerste roman voor volwassenen. En ja, Theo Engelen is een fervente hardloper. Hij liep meerdere marathons en vele kortere wedstrijden.
'Na de brug begon het moeilijkste stuk. De weg liep daar acht kilometer lang omhoog, soms iets minder steil, maar altijd omhoog. Tegen de tijd dat ze het Phoenix Park naderden vielen de eerste slachtoffers al. Mensen die zich verstapt hadden of kramp hadden gekregen. Nu al. En er waren er die last kregen van een oude blessure. Toch te snel weer gaan lopen, het advies van de fysiotherapeut niet opgevolgd. Maar er waren ook altijd lopers die eigenlijk geen lopers waren. Hij had erover gelezen. Mensen die een paar dagen eerder de weddenschap waren aangegaan dat ze die marathon best konden lopen. In de praktijk was het een stuk moeilijker dan het in de pub leek. Ach, ze hadden het geprobeerd. Vanavond bij een pint was hier een mooi verhaal van te maken. Toch had het iets triests, mensen die tegen de stroom in over het trottoir terug liepen naar de stad. En ze keken op zijn minst beschaamd, maar vaak ronduit ongelukkig. Geen teleurstelling erger dan teleurstelling in jezelf.'
Theo Engelen is historicus en als hoogleraar verbonden aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij schreef een veertiental jeugdboeken. Dit is zijn eerste roman voor volwassenen. En ja, Theo Engelen is een fervente hardloper. Hij liep meerdere marathons en vele kortere wedstrijden.
