Stel je voor hè. Stel, je bent een meisje van een jaar of veertien, vijftien. En je leeft zo’n tweeduizend jaar geleden. Geen auto’s, geen smartphones, geen games. Maar ook geen koelkast, en geen verwarming. Zelfs geen kraan. Dus als je moeder vraagt: ‘Maria, zorg jij voor het water vandaag?’, nou, dan ben je wel even bezig.
De toon is gezet. Op z’n Mathilde Steins kruip je in de huid van een meisje dat iets overkomt dat nauwelijks te bevatten is.
Je bent een plattelandsmeisje, dus je weet heus wel hoe baby’s gemaakt worden.
‘Maar…’ Je durft de engel haast niet aan te kijken. ‘Jozef en ik… we hebben zelfs nog nooit… nou ja… gezóénd.’ Lijkt het nu maar zo, of glimlacht de engel?
‘Weet ik toch, Maria,’ zegt hij. ‘Maar jouw kind zal de zoon van God zijn. En dit wordt zijn naam…’ Zachtjes fluistert de engel iets in je oor. ‘Dat betekent: “God redt”.’
Zo. En zie dát maar eens uit te leggen thuis.
Een beeldschoon verhaal, dat we allemaal kennen – en toch ook niet. Verteld voor kinderen van nu. Hemels mooi geïllustreerd door Sophie Pluim.
