(…)
Professor Delgado haalde me af van het vliegveld. Caroline nam al meteen foto’s toen we het appartement binnenwandelden.
(…)
Al gauw vertelde hij een schitterend verhaal. Hij zat laatst op het terras van hun boerderij aan de grens met Portugal en luisterde naar prachtige muziek, met om hem heen het getjirp van duizenden krekels. Hij stelde zichzelf de vraag of krekels ook van muziek konden genieten. Niet dus, want hun neuronen waren er niet op gecodeerd. Dat bracht hem tot de vraag of hij zelf wel het universum begreep. Het antwoord was, nee, want „I am like the cricket, because my morphology has physical limitations, therefore I cannot. Like the cricket, I am not sufficiently equipped. I need symbols, religion, kings and popes and all the rest. I do not have enough properly programmed neurons to interpret reality.”