Maar dan wordt Tist echt ziek. Algauw is Joppe met handen en voeten aan de norse oude man gebonden. Terwijl de stad davert onder het geweld van de demonstratie, reist Tist terug naar de Eerste Wereldoorlog, toen hij een jongen was. Oude angsten komen naar boven, gebeurtenissen zo aangrijpend dat er geen woorden voor zijn. Tist vertelt over zijn oorlogen, maar hij maakt zijn verhalen niet af. En Joppe wil nu echt te weten komen wat hij verzwijgt. Voor het te laat is.
Tist zijn tijd raakt op. Maar ook Alya vraagt tijd. En er hangt weer oorlog in de lucht. Joppe ervaart aan den lijve dat noch de dood, noch de liefde zich laat dirigeren.