MH17 - De thuisreis
Op17 juli 2014 stortte vlucht MH17 neer in Oost-Oekraïne. Alle 298 inzittenden kwamen daarbij om het leven. Op die dag begon voor de nabestaanden het verdriet en het wachten. Het verdriet om de omgekomen geliefden. En het wachten op nieuws van het team dat de slachtoffers zou moeten thuisbrengen. Onder de naam Bring them home kwam een immense operatie op gang om deze slachtoffers te repatriëren en te identificeren. Het werd het grootste identificatieonderzoek uit de Nederlandse geschiedenis, dat een jaar zou duren.
Dit boek beschrijft dit identificatieonderzoek aan de hand van persoonlijke verhalen van nabestaanden en van medewerkers van het Landelijk Team Forensische Opsporing (LTFO) en het Nederlands Forensisch Instituut (NFI). Een onderzoek onder zeer moeilijke omstandigheden. Nooit eerder was een grootschalig identificatieonderzoek uitgevoerd in een ander land dan waar de ramp had plaatsgevonden. Bovendien kon bijna de helft van de slachtoffers uiteindelijk alleen worden geïdentificeerd door DNA-onderzoek.
Uit de persoonlijke verhalen van de onderzoekers komt hun grote drijfveer naar voren: al het mogelijke doen om alle slachtoffers naar huis te brengen. Nabestaanden verwoorden welke impact het langdurige identificatieonderzoek op hen had. 'Waar zijn mijn kinderen?', vroeg Grace van Zijtveld zich af 'Wij hielden er rekening mee dat onze kinderen volledig waren verbrand in de vuurzee die na de explosie ontstond. Ik heb het daar erg moeilijk mee gehad.' Uiteindelijk werden haar zoon en dochter toch geïdentificeerd: 'Ze zijn eindelijk weer terug, ik kan bij ze zijn'.
Het aangrijpende verslag maakt duidelijk hoe toegewijde onderzoekers, met de meest geavanceerde technieken en middelen, bijna alle slachtoffers konden identificeren. Een indrukwekkend resultaat, dat op voorhand nooit was verwacht. Toch knaagt het dat het niet is gelukt alle slachtoffers naar huis te brengen. Piet Ploeg, broer van de niet geïdentificeerde Alex: 'Om eerlijk te zijn ben ik best wel eens jaloers geweest op andere nabestaanden aan wie wel body parts zijn teruggegeven.'
Het identificatieonderzoek heeft veel bijgedragen aan de verwerking van het grote verlies. Zo ook voor Ria van der Steen, die maanden moest wachten op nieuws over haar omgekomen ouders. 'Met de identificatie zijn de mooie beelden teruggekomen van hoe ze waren.'
Lex Meulenbroek is deskundige forensisch DNA-onderzoek en schrijver van onder meer de standaardwerken De Essenties van forensisch biologisch onderzoek en Forensisch DNA-onderzoek in de strafrechtpraktijk.
Paul Poley is tekstschrijver. Hij heeft een tekstbureau in Den Haag.
Lex Meulenbroek en Paul Poley schreven eerder samen Kroongetuige DNA en DNA-match.
DNA en DNA-match.
Op17 juli 2014 stortte vlucht MH17 neer in Oost-Oekraïne. Alle 298 inzittenden kwamen daarbij om het leven. Op die dag begon voor de nabestaanden het verdriet en het wachten. Het verdriet om de omgekomen geliefden. En het wachten op nieuws van het team dat de slachtoffers zou moeten thuisbrengen. Onder de naam Bring them home kwam een immense operatie op gang om deze slachtoffers te repatriëren en te identificeren. Het werd het grootste identificatieonderzoek uit de Nederlandse geschiedenis, dat een jaar zou duren.
Dit boek beschrijft dit identificatieonderzoek aan de hand van persoonlijke verhalen van nabestaanden en van medewerkers van het Landelijk Team Forensische Opsporing (LTFO) en het Nederlands Forensisch Instituut (NFI). Een onderzoek onder zeer moeilijke omstandigheden. Nooit eerder was een grootschalig identificatieonderzoek uitgevoerd in een ander land dan waar de ramp had plaatsgevonden. Bovendien kon bijna de helft van de slachtoffers uiteindelijk alleen worden geïdentificeerd door DNA-onderzoek.
Uit de persoonlijke verhalen van de onderzoekers komt hun grote drijfveer naar voren: al het mogelijke doen om alle slachtoffers naar huis te brengen. Nabestaanden verwoorden welke impact het langdurige identificatieonderzoek op hen had. 'Waar zijn mijn kinderen?', vroeg Grace van Zijtveld zich af 'Wij hielden er rekening mee dat onze kinderen volledig waren verbrand in de vuurzee die na de explosie ontstond. Ik heb het daar erg moeilijk mee gehad.' Uiteindelijk werden haar zoon en dochter toch geïdentificeerd: 'Ze zijn eindelijk weer terug, ik kan bij ze zijn'.
Het aangrijpende verslag maakt duidelijk hoe toegewijde onderzoekers, met de meest geavanceerde technieken en middelen, bijna alle slachtoffers konden identificeren. Een indrukwekkend resultaat, dat op voorhand nooit was verwacht. Toch knaagt het dat het niet is gelukt alle slachtoffers naar huis te brengen. Piet Ploeg, broer van de niet geïdentificeerde Alex: 'Om eerlijk te zijn ben ik best wel eens jaloers geweest op andere nabestaanden aan wie wel body parts zijn teruggegeven.'
Het identificatieonderzoek heeft veel bijgedragen aan de verwerking van het grote verlies. Zo ook voor Ria van der Steen, die maanden moest wachten op nieuws over haar omgekomen ouders. 'Met de identificatie zijn de mooie beelden teruggekomen van hoe ze waren.'
Lex Meulenbroek is deskundige forensisch DNA-onderzoek en schrijver van onder meer de standaardwerken De Essenties van forensisch biologisch onderzoek en Forensisch DNA-onderzoek in de strafrechtpraktijk.
Paul Poley is tekstschrijver. Hij heeft een tekstbureau in Den Haag.
Lex Meulenbroek en Paul Poley schreven eerder samen Kroongetuige DNA en DNA-match.
DNA en DNA-match.
