De oorlog in Bosnië bracht een ongekende vluchtelingenstroom op gang. Op het hoogtepunt van de strijd waren meer dan drieënhalf miljoen mensen op de vlucht, zowel binnen als buiten Bosnië. Met het akkoord van Dayton kwam er na drie jaar in 1995 een einde aan de oorlog.
In Mijn Drvar, dagboek van een vergeten missie schrijft Martin de Boer over zijn dagelijkse belevenissen in de periode 23 oktober 2009 - 29 april 2010 waarin hij als militair is uitgezonden naar Bosnië. De militaire operatie waarvan hij deel uitmaakt, wordt door de Europese Unie geleid en ziet toe op de uitvoering van het vredesverdrag van Dayton. De Boer is lid van het Liaison and Observation Team (LOT) Drvar van de European Union Force (EUFOR 11). De taak van dit team is om informatie te vergaren over de veiligheidssituatie en over de sociale, politieke en economische ontwikkelingen.
In dit boek wordt met geen woord gerept over Dutchbat, Mladic, Srebrenica of een verdwenen fotorolletje. Wel over de dagelijkse worsteling van voornamelijk Bosnische Serviërs in een gebied vol mijnenvelden dat getekend is door een keiharde burgeroorlog. De ouderen denken met weemoed terug aan Tito, de jongeren zoeken hun heil elders.
In Mijn Drvar, dagboek van een vergeten missie schrijft Martin de Boer over zijn dagelijkse belevenissen in de periode 23 oktober 2009 - 29 april 2010 waarin hij als militair is uitgezonden naar Bosnië. De militaire operatie waarvan hij deel uitmaakt, wordt door de Europese Unie geleid en ziet toe op de uitvoering van het vredesverdrag van Dayton. De Boer is lid van het Liaison and Observation Team (LOT) Drvar van de European Union Force (EUFOR 11). De taak van dit team is om informatie te vergaren over de veiligheidssituatie en over de sociale, politieke en economische ontwikkelingen.
In dit boek wordt met geen woord gerept over Dutchbat, Mladic, Srebrenica of een verdwenen fotorolletje. Wel over de dagelijkse worsteling van voornamelijk Bosnische Serviërs in een gebied vol mijnenvelden dat getekend is door een keiharde burgeroorlog. De ouderen denken met weemoed terug aan Tito, de jongeren zoeken hun heil elders.
