Mijn Duitse broer

Chico Buarque speelt met feit en fictie als hij het verhaal vertelt van de zoektocht van de verteller naar de halfbroer die hij nooit heeft ontmoet. Die broer is de vrucht van een relatie die zijn vader had in Berlijn in de jaren dertig van de vorige eeuw, toen hij daar werkte als buitenlandcorrespondent voor een Braziliaanse krant. Een broer van wie de verteller niets wist, totdat hij bij toeval stuitte op een briefwisseling tussen Duitse overheidsinstanties en zijn vader. De nazi’s wilden van Chico’s vader antwoord op de vraag of het kind – dat was verlaten door zijn moeder en onder staatsvoogdij stond – geen joodse voorouders had, zodat ze het vrij konden geven voor adoptie. De ontdekking van deze brieven was het begin van een uitputtende zoektocht naar het leven van de onbekende jongen.

Alle sleutelelementen van de twintigste eeuw worden door Buarque verenigd in zijn zoektocht naar wat zijn vader onuitgesproken liet. In deze fascinerende roman probeert de verteller dichter bij zowel zijn afwezige broer als zijn alomtegenwoordige maar ontoegankelijke vader te komen, die heeft moeten leven met de wetenschap een zoon op afstand te hebben die door beide ouders was verlaten.